Latarnia morska w Kołobrzegu

Jednym z pierwszych świateł stałych na południowym brzegu Bałtyku było światło latami morskiej w Kołobrzegu, które zabłysło już w 1666 roku na nowo wybudowanej wieży w której mieścił się zarząd portu (H. Rieman "Geschichte der Stadt Colberg").

Latarnia wybudowana została na wzór latarni w Travemunde. Już w 1878 roku można było w spisie latarń znaleźć dokładne dane latarni morskiej w Kołobrzegu. Z literatury wiemy, że w 1866 roku palono w Kołobrzegu białe światło w popularnej już wówczas, zasilanej olejem lampie z optyką Fresnela. Obsługiwał ją tylko jeden latarnik. Światło znajdowało się 7,8 m nad poziomem morza i zużywało 77,6 kg oleju rzepakowego rocznie. 

Po wojnie siedmioletniej Fryderyk Wielki przeznaczył znaczne kwoty na rozbudowę twierdzy kołobrzeskiej. W latach 1770-1774 na miejscu szańca wzniesiono silnie umocniony, okrągły fort o grubych murach, budowa kołobrzeskich fortyfikacji została zakończona w latach 1832 -1836. 

Wkrótce po wojnie francusko-niemieckiej, w roku 1873, nastąpiła demilitaryzacja twierdzy kołobrzeskiej, a w 1899 roku tuż obok fortecy stała już nowa stacja pilotów. Był to obiekt o lekkiej konstrukcji ryglowej. Wieża latarni o wysokości 25 m przylegała do południowo-zachodniego narożnika stacji pilotów. Cały budynek był w kolorze brązowym z ciemną konstrukcją ryglową, a światło, które paliło się na wysokości 14 m nad poziomem morza i miało zasięg 8 mil morskich, było czerwone.

W 1904 roku zmieniono charakterystykę światła na przerywaną, a w 1909 roku zastąpiono lekki budynek ryglowy masywnym budynkiem z cegły. Ośmiokątna wieża latarni usytuowana była w południowo-zachodnim narożniku stacji. Zmieniono wtedy rodzaj zasilania światła z olejowego na gazowy, a żółte światło znajdowało się na wys. 25 m i miało zasięg 12 Mm.

W takim stanie latarnia przetrwała do II wojny światowej. W marcu 1945 roku została ona wysadzona przez wycofujących się niemieckich saperów. Do odbudowy latarni przystąpiono prawie zaraz po zakończeniu działań wojennych. Wzniesiono ją nie przed fortem, gdzie znajdowała się poprzednio, lecz na głównej platformie dawnej twierdzy. Mury wieży zbudowano z ciemnoczerwonej cegły rozbiórkowej, a do zaprawy użyto piasku z plaży. 

W 1979 roku rozpoczęto remont latarni, podczas którego całkowicie ją przebudowano zmniejszając jej podstawę. Dzięki temu uzyskano znacznie więcej miejsca na tarasie widokowym. Wymieniono stare drewniane schody wewnątrz wieży na nowe, stalowe. 

W latarnie został zamontowany obrotowy aparat optyczny produkcji szwedzkiej, o dziesięciu ścianach świetlnych. W każdej ścianie umieszczone są dwie żarówki o mocy 200 W. Latarnia zasilana jest energią elektryczną i przy dobrej widoczności ma zasięg 18 Mm.

Kołobrzeska latarnia jest pomnikiem zwycięstwa nad faszystowskimi Niemcami i dlatego znajduje się na niej tablica pamiątkowa o następującej treści: "Bohaterom poległym w walce z najeźdźcą hitlerowskim o wolność i niepodległość" (do 1992 roku zakończenie napisu brzmiało: " ....o wolność i niepodległość Związku Radzieckiego i Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej").

Latarnia morska (wpisana do rejestru zabytków województwa koszalińskiego pod numerem 376 z dnia 1O.IV.1964) jest w tej chwili udostępniona do zwiedzania i stanowi jeden z ciekawszych obiektów zabytkowych miasta Kołobrzeg, można z niej podziwiać piękny widok na port, morze i park zdrojowy. Ale nie tylko, można także się w niej zabawić i smacznie zjeść. Odbywają się tutaj dyskoteki i koncerty w klimatach muzyki folk i rock, a dla najmłodszych są organizowane imprezy pod nazwą „I ty możesz zostać piratem” podczas których dzieci wyśmienicie się bawią przy różnego rodzaju konkursach i atrakcjach żeglarskich oraz słuchając morskich opowieści.

Latarnię i taras widokowy można zwiedzać codziennie od godziny 9.00 do 20.00. Ceny biletów: 2 zł (dorośli), 1 zł (dzieci), bezpłatnie - do lat 3.

Artykuł pochodzi ze strony Stowarzyszenia Miłośników Latarń Morskich: http://www.latarnie.com.pl/,  więcej informacji można znaleźć na tej stronie.