Latarnia morska na Helu
Latarnia morska na Helu znajduje się na końcu zamkniętej dla ruchu kołowego ulicy Bałtyckiej. Jest to ośmiokątna wieża z czerwono - brunatnej cegły. Latarnia ma 41,5 m wysokości, a jej światło widać nawet z odległości 36 km. Na jej szczyt prowadzi 197 stopni. Przy dobrej pogodzie widać stąd porty i wzgórza Trójmiasta, na płn. Pozostałości stalowej latarni na Górze Szwedów, a na płd.- wschodzie latarnię w Krynicy Morskiej.
Już w dawnych czasach na cyplu półwyspu Helskiego rozpalano ognie, aby ułatwić statkom nawigację. W XVII wieku istniała tu drewniana latarnia w kształcie żurawia studziennego z zawieszanym na nim kotłem na węgiel, spalona w 1667 roku. Latarnię odbudowano w formie masztu na który wciągano żelazny pojemnik z palącą się smołą i kosz z węglem drzewnym. W 1702 roku została zniszczona przez sztorm i odbudowana po 1732 jako drewniana wieża obita blachą. W górnej części znajdował się kocioł z płonącym węglem drzewnym. W 1790 roku powstała kolejna drewniana latarnia. Budowę pierwszej murowanej latarni rozpoczęto w 1806 roku, po przerwie w czasie wojen napoleońskich została ukończona w 1826 roku. Była okrągła, miała 42 m wysokości i po licznych modernizacjach służyła aż do 1939 roku, kiedy w czasie obrony Helu została 19 września wysadzona w powietrze przez polskich saperów, by utrudnić niemieckiej artylerii namierzenie Helu. Zarys jej fundamentów jest do dziś widoczny, jako owalny skwerek kilkanaście metrów przed wejściem do obecnej latarni. Źródłem światła były lampy olejne, a od 1926 roku lampa naftowa, w 1938 roku wprowadzono światło elektryczne.
W 1942 roku latarnię odbudowano, a od 1 sierpnia 1994 roku od maja do września w godzinach 10.00-14.00 i 15.00-19.00 jest dostępna do zwiedzania. Cena biletów 2 zł ulgowy i 3 zł normalny.(tel. 0-58 6750-617).
W dniu 1 lipca 1928 r. helską latarnię morską odwiedził marszałek Józef Piłsudski wraz z Eugeniuszem Kwiatkowskim. W 1999 roku staraniem stowarzyszenia "Przyjaciele Helu" wmurowano w ścianę latarni tablicę, upamiętniającą jego wizytę.
Niedaleko latarni znajduje się niewielki obelisk stworzony z kamiennego stopnia zburzonej wieży z napisem „Pamięci latarnika 1905”. Jest to obelisk poświęcony latarnikowi May’owi, który zginął w wypadku (8 grudnia 1910 roku) obsługując armatę, stosowaną dawniej do akustycznego ostrzegania żeglarzy podczas mgły. Stanowisko strzelnicze wraz z magazynem amunicji eksplodowało. Po tym wypadku, w roku 1911, przy helskiej latarni zainstalowano syrenę, która od tego czasu spełniała rolę akustycznego sygnału ostrzegawczego.
Od strony morza, na Górze Szwedów, wnosi się opuszczona i nieco zdewastowana stalowa stalowa konstrukcja. Zbudowana w 1936 roku. Była to 17-metrowa wieża stalowa o ażurowej konstrukcji. Okrągła galerią, zakończona jest kopulastym daszkiem. Latarnia była obsługiwana przez latarnika z Helu. W 1990 roku latarnia została wyłączona. Obecnie to tylko cel wycieczek wzdłuż plaży i bardzo charakterystyczny punkt orientacyjny dla żeglarskich namiarów. W początkach 2002 roku powstały bardzo silne naciski, aby stalową wieżę latarni na Górze Szwedów rozebrać na złom.
